تعیین درجه آمادگیِ پذیرش یادگیری الکترونیکی در دانشگاه خلیج فارس

یادگیری الکترونیکی محدودیت زمانی و مکانی ندارد. برای یادگیرندگان یک محیط یادگیری انعطاف­پذیر و راحت ایجاد می­نماید. آنها را قادر می­سازد به نحو اثربخشی یاد بگیرند، به سرعت مهارت­های حرفه­ای خود را توسعه دهند و پیشرفت حرفه­ای کسب نمایند. هدف کلی این تحقیق بررسی امکان پیاده­سازی نظام یادگیری الکترونیکی در دانشگاه خلیج فارس بوشهر می­باشد. جامعه آماری­ این پژوهش را دانشجویان دانشگاه بوشهر در نیم سال تحصیلی 90-91 تشکیل می­دهند و360  نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای استفاده شد. برای تأیید روایی پرسشنامه از روش اعتبار محتوی استفاده گردید. بدین منظور، نظرات اعضای هیأت علمی و افراد صاحب نظر اخذ و اعمال شد. پایایی پرسش­نامه توسط آلفای کرونباخ سنجیده شد. این ضریب برای بخش­های مختلف پرسشنامه بین 90/0 تا 97/0 بدست آمد.  برای تحلیل داده ها از  روش­های آمار توصیفی  و آمار استنباطی (تحلیل واریانس یک طرفه anova و آزمون تی) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که دانشجویان دانشگاه خلیج فارس بوشهر برای شرکت در یادگیری الکترونیکی آمادگی نسبی دارند. به علاوه تحلیل استنباطی داده­ها نشان داد که دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی و دانشجویان دانشکده فنی و مهندسی از نظر آمادگی برای شرکت در یادگیری الکترونیکی دارای بالاترین امتیاز بودند ولی بین این دانشکده­ها با دانشکده­های دیگر تفاوت معناداری وجود ندارد.